Ukrayna Rusya'ya karşı hem toprak hem savaşı kaybedince AB'nin ödü koptu.
Düne kadar bize sürekli tepeden bakan...
Ciddiye almayan...
Yönlendiren...
Baskı yapan...
Hatta zaman zaman emir veren...
Parmak sallayan...
Teröre boğup nefesimizi kesmeye çalışan AB şimdi kapımızı çalıp:
"Ne olur gelin"
"Biz ettik siz etmeyin"
"Başımız belada"
"Düşman Rusya kapıda"
"Biz de asker yok"
"Gücümüz sıfır"
"Paramız var ama savaş gücümüz yetersiz"
"Hadi, kırmayın bizi, gelin"
"Hani, düne kadar AB kapımızı size kapatmıştık ya..."
"Hani, düne kadar domuz çiftliğinde Koç'un ne işi var diyorduk ya..."
"Yanılmışız, bakın, kapılarımızı ardına kadar açıyoruz, hadi, gelin"
" Sizin Mehmetçiğinize ihtiyacımız var"
"Hani, taaa yetmiş küsur yıl önce Kore'ye de sizi çağırmış sizi öyle NATO'ya almıştık ya, hah, işte şimdi de sizi AB'ye almamız için gene savaşçı askerinize, Mehmetçiğe ihtiyacımız var"
"Bizim için siz ölün"
"Biz sizi AB'ye alalım siz askerinizi Avrupa savunması için savaş alanına getirin"
"Tamam mı ?"
"Ne olur "Hayır" demeyin"
"Siz "Hayır" derseniz Rusya yarın tepemize çöker"
Kısa ve öz AB'nin derdi bu.
Keyfinden bizi istemiyor.
Şimdi şartları önlerine sunmak zamanı.
Hani, terörü desteklemişlerdi ya...
Hani, istediğimiz terör suçlularını vermiyorlardı ya..
Hani, istediğimiz silahları vermiyor örtülü ambargo uyguluyorlardı ya...
Hani, iş adamlarımıza, turizmcilere, öğrencilere vize vermiyorlardı ya...
İşte şimdi AB'nin ümüğünü sıkma, burnunu sürtme, diz çöktürüp yalvartma zamanı.
Sakın çok hevesli olup balıklamasına dalıp, AB'ye kabulümüz için Mehmetçiği elin oğlunu savunmak uğruna cepheye sürmeyin.
Şartlar bizden yana şimdi.
Bırakın sürünerek yalvarsınlar kapımızda.
Kapıda bekletmek neymiş görsünler.