Bir, iki dakika siyasi haberlerden sonra başlıyorlar cinayet, ölüm, soygun, uyuşturucu, darp, gasp, hısızlık, vurma, kırma, çalma, çırpma haberlerini vermeye.
Kadın, kız öldürme haberleri gırla gidiyor.
Sanki sıradan bir olaymış gibi!
Oysa çok korkunç bir eylem, cinayet!..
Özellikle boşanan veya boşanma arifesinde olan eşlerin cinayet işlemeleri, eski eşlerini öldürmeleri korkunç.
Öksüz kalan çocukların yetimhanelere verilmesini kabullenmek acı bir durum.
Nasıl olur da bir insanı, kadını, kızı öldürmek bu kadar kolay olur?
Olamaz, olmamalı.
Hayatının baharında olan iki genç kızın, henüz daha on sekizine bile girmemiş gencecik kızların kafalarının kesilmesi ne demek?
“Olacak gibi değil” demek bile abes, çünkü inanılacak gibi değil.
Öldüren katil de henüz daha on dokuz yaşında, psikopatın biriymiş.
Öyleyse neden sokakta, neden klinikte değil, neden tedavide değil?
Anne kadın bas bas bağırıyor “Eşim beni öldürecek“ diyor.
Koruma istiyor, elektronik uyarı sistemi takılıyor.
Sonuçta gene öldürülüyor.
Bu cani ruhlu insanlar cezaevini tatil yapma yeri sanıyorlar galiba.
Cezaevi ”girer yatar çıkarım” denecek kadar erkeklik taslanacak bir yer değildir.
Girin içeri de görün, üçüncü günü gece uykunuzda bağırarak uyanırsınız da koğuştakilerden de bir o kadar fırça yer, dayak yer bin pişman olursunuz da iş işten geçmiş olur.
Daha üçüncü gününüzdesiniz, peki ya yirmi yıl nasıl geçecek içeride?
Neden bunlar oluyor?
Neyimiz eksik?
Hangi eğitimimiz yanlış?
Neyi veremiyoruz insanlarımıza, çocuklarımıza?
Ben söyleyeyim mi?
Cinayet işleyen insanların ailelerine, milli ve dini bilgilerine bakın yok denecek kadar azdır.
Hatta yok denecek kadardır.
Ne dini ne imanı ne Allah’ını bilen ne milli ve manevi değerlerin hiçbiri yoktur içlerinde.
Ruhları kararmış insanlar bunlar.
“Psikopat” demek kolay peki ya sonrası?
Toplumumuz cinnet geçiriyorsa ne olacak şimdi?