Çoğunlukla 3-4 yaşlarında başlayan tırnak yeme davranışı, el tırnaklarının etrafındaki deriyi yeme, el ve ayak tırnaklarını koparma, kemirme ve ayak tırnaklarını yeme şeklinde gözlenmekte olup, bir tür dürtü kontrol bozukluğu olarak tanımlanabilir.
***
Nadiren bebeklik döneminde, 5 aylıktan sonra da başlayabilen bu davranış çocuğun, ebeveyninin sunduğu güvenli ortandan çıkıp yeni bir sosyal ve fiziksel çevreyle karşılaşmasına bağlı olarak görülebilir.
***
Özellikle çocuk ilk kez kreşe gönderildiğinde ya da bakıcıya bırakıldığında kendisini güvende hissetmek veya rahatlamak için tırnak yeme davranışına başlayabilir. Bazı kişilerde bu alışkanlık yerini, dudak yeme, saç kıvırma, burun çekme, kalem kemirme gibi alışkanlıklara evrilebilir.
***
Davranışa engel olmak için ailenin sıkça çocuğu tırnak yememe konusunda uyarması, çocuğu bu davranışa daha fazla odaklanmasına ve bu davranışın bırakılması yerine artmasına yol açmaktadır.
***
Hatta bu durum çocuğun diğer kişilerin yanındayken ellerini yumruk şeklinde yaparak parmak ve tırnaklarını gizlemesine yol açabilir. Çevre tarafında sürekli uyarı yapılması çocuğun, zamanla ellerini ön planda kullanması gereken eylemlerden kaçınmasına neden olabilir.
***
Bu yüzden ailenin yaptığı cezalandırma, dalga geçme, utandırma, tenkit ve tehdit etme gibi davranışlar çocuğun, tırnak yemeye başlamasına neden olan stres, çaresizlik, endişe ve hayal kırıklığı gibi faktörlerin artmasına yol açabilir.
***
Bu yüzden, özellikle tırnak yeme hastalığının başlangıç döneminde ailenin bu durumu görmezden gelmesi ve çocuğun elini kullanması gereken aktivitelere yönlendirerek bu davranışı söndürme yönünde tutumlar sergilemeleri önerilmektedir.
***
Tırnak yeme, alışkanlığa dönüşmüşse çocuğun neden hoşnutsuzluk duyduğu araştırılmalı ve altta yatan sebebin ortadan kaldırılması yönünde bir yaklaşım sergilenmelidir.
SON SÖZ
Çocuğu, stres, korku, endişe ve kaygı duygusuna iten durumlar araştırılarak, azarlama, küçük düşürme, eleştirme ve cezalandırma gibi eylemlerden kaçınılmalıdır.