İnsanın kendisine yaptığı iyiliği de kötülüğü de bir başkası yapamaz...
Hepimizin bir yaşam kültürü, yaşamımızın zeminini oluşturan değerleri illa ki vardır.
***
Öyle zamanlar oluyor ki toplumda yer edinmek için kendimiz olmayı başaramıyoruz çoğu zaman... Başkalarının önemsedikleri, diğerlerinin yaptıkları şekillendiriyor hayatlarımızı. Çünkü bir sistem var ve sen o sisteme dahil olmazsan o sistem seni çarkın dışına atıyor. Bu psikolojik baskı bile insanı kendi dışında başka bir insan yapmaya yetiyor çoğu kişiyi. Peki, ne kadar doğru bu başkalaşma isteği?
***
Bana göre doğruluğu yok tabii. İnsanların dertlerinin bile aynı olduğu zamanlardan geçiyoruz. Ortak derdimiz ise hepimiz birbirimizin yalanlarıyla mutlu görünmeye çalışıyoruz. Herkes yalan söylüyor ve herkes duyduğu yalana rağmen hakikatin o olmadığını bildiği halde iyiyi, güzeli, mutluyu oynuyor. Kulağa böyle gelince çok absürt gibi algılansa da inkar edilemez biçimde hakikat bu.
***
Peki, hal böyle olunca dünya düzeni nasıl bir hal alıyor? Herkes gibi her şey sıradan, her şey gibi herkes yavan!
***
Yaratıcılığın her geçen gün öldüğü, var olanın sürekli aynı şekilde topluma sunulduğu, birbirinden farksız projelerin isimleri değiştirilerek süslü ambalajlarda servis edildiği hayat çarkında dönüp duruyoruz.
***
Baksan herkes bu döngüden şikayetçi ama kimse bu döngüyü değiştirmek için bir şey yapmıyor. Elini taşın altına koymuyor. Bir benim el atmamla ne olacak sanki? düşüncesiyle herkes kurulan düzenin üstünde işine geldiği gibi yürüyor.
***
O düzenin ipinde yürümek de haliyle meziyet istiyor. Çok iyi bir kör, iyi bir sağır olup her şekilde salağı oynayacaksın. Görmedim, duymadım, bilmiyorum!
***
Her ne olursa olsun düzenin devam etmesi için daima vicdanının sesini susturup, insan olabilme vasıflarından ödün vereceksin. Onların istediği gibi olmazsan onlardan olmazsın! Onlardan olmak istersen de; sen, sen olamazsın!
***
Sanırım burada en büyük iş sana düşüyor sevgili sen... Sen tam olarak kimsin? Bu hayatta ki yerin kimin varlığı ile var? Başkalarının gölgesinde değil de kendi ışığının altında sen, sen olabiliyor musun? Tek başına kimse olmadan hayatın anlamını bulabiliyor musun? Hayata dair bir fikrin var mı? Doğru soruları sorup, dürüstçe cevaplarını verebiliyorsan kendine bu bile kendin olmak için atılmış büyük bir adımdır.
SON SÖZ
Küçümseme bence bu adımı. Hadi üstüne git ve kendin olabilmek için, özünü yeniden var etmek için adımlarının sayısını çoğalt. Bence sen buna değersin.
Kendine bir adım at!