Klostrofobi, toplumda bilinen adıyla kapalı alan korkusu; kişinin asansör, penceresiz oda, tren, tünel, uçak gibi kapalı alanlarda korkuya neden olan bir çeşit kaygı bozukluğudur.
***
Klostrofobisi olan kişiler sınırlayıcı veya kısıtlayıcı durumlar ya da ortamda bulunma konusunda korku, rahatsızlık veya hoşnutsuzluk yaşamaktadır.
***
Bazı insanlar kapalı bir alanda yalnızca hafif kaygıyla tepki verirken, bazıları şiddetli kaygı yaşayabilmekte veya panik atak belirtileri gösterebilmektedir.
***
Klostrofobi belirtileri, kaygı bozukluğu belirtileriyle örtüşmekte ve genel olarak şu şekillerde kendini göstermektedir: Kalp çarpıntısı, titreme, nefes almada güçlük, terleme, sıcak basması hissi, boğulma hissi, göğüs ağrısı ve göğüste sıkışma hissi, mide bulantısı, midede kelebek uçuşması hissi, ağız kuruması, kontrolü kaybetme, bayılma, ölme korkusu.
***
Kişiden kişiye farklılık gösteren klostrofobinin kesin nedenleri tam olarak bilinmemekle birlikte, çocukluk travmaları ve genetik yatkınlık üzerinde durulmaktadır:
***
Çocukluk travması: Çocukluk çağında cezalandırma veya farklı nedenlerle çocuğun kapalı bir odada kilitlenmesi, ilerleyen yıllarda klostrofobinin gelişmesine neden olabilir.
Genetik: Klostrofobiye yol açan bir diğer neden genetik olabilir.
***
Klostrofobi, korkuya neden olan faktörlerin üzerine giderek çözülebilecek bir durum değildir. Bireyin çevresindeki kişiler tarafından kapalı alanlarda tek başına bırakılması doğru bir yaklaşım olmamaktadır. Bu durum, tam aksine, daha olumsuz sonuçlara yol açabilmektedir.
***
Klostrofobisi olan bir kişi, asansör, uçak veya kalabalık bir oda gibi kapalı bir alanda paniğe kapılabilir. Ancak uygun bir tedavi yöntemiyle klostrofobi veya diğer fobilerin üstesinden gelmek mümkündür.
***
Nitekim klostrofobi, diğer anksiyete bozuklukları gibi tedavi edilebilir bir durumdur. Klostrofobi tedavi yöntemleri arasında psikoterapi, ilaç tedavisi, maruz kalma terapisi, sanal gerçeklik ve alternatif terapiler yer almaktadır.