Herkes duyuyor.
Herkes görüyor.
Herkes izliyor.
Herkes hiçbir şey yapmıyor.
Yapamıyor.
Bu vurdumduymazlığa isyan ediyorum.
Beynim zonkluyor.
Bu çaresizlik değil.
Bu gamsızlık değil.
Bu siyaset değil.
Bu politika ise böyle politika olmaz olsun.
İsrail öldürmeye devam ediyor.
Şu ana kadar 44 binden fazla Filistinli öldürdü.
Beş bin Lübnanlı öldürdü.
Sürekli öldürüyor.
Sürekli katlediyor.
Dur durak bilmiyor.
Gazze'yi bombalarken dönüp birde Lübnan'ı bombalıyor.
Öldürüyor.
Dünya hiçbir şey yapmıyor.
Netenyahu'ya tutuklama kararı verilmiş miş.
Hadi tutuklayında dünya görsün.
Zor biraz.
Ben ölümleri, öldürmeleri bombalamaları gördükçe yerinde duramıyorum.
Yüreğim bir kez daha acıyor.
Hani Nemrut Hz.İbrahim'i ateşe atarken o mini minnacık karınca ağzında bir zerre su taşıyarak ateşi söndürmeye gidiyordu ya...
İşte o karınca misali, masum insanların sürekli öldürülmelerini, bombalanmalarını görünce yerimde duramıyorum.
Kalkıp tek başıma gidip İsrail'e saldırasım geliyor.
Hiç olmazsa bir Siyonist Yahudi askeri de öldürürüm ya diyorum.
Yüreğim bir "Ohh bee" der ya.
Sessiz çığlık bırakın dünyaya uzaya çıktı, alemleri kapladı ama kimi zalim kulaklar sağırlaşmış.
Duymaz olmuş.
Sessiz çığlık dünyayı sarsıyor ama duyan yok.
Vaaah insanlık vah.