Çoğunlukla 3-4 yaşlarında başlayan tırnak yeme davranışı, el tırnaklarının etrafındaki deriyi yeme, el ve ayak tırnaklarını koparma, kemirme ve ayak tırnaklarını yeme şeklinde gözlenmekte olup, bir tür dürtü kontrol bozukluğu olarak tanımlanabilir. Nadiren bebeklik döneminde, 5 aylıktan sonra da başlayabilen bu davranış, çocuğun ebeveyninin sunduğu güvenli ortamlardan çıkıp yeni bir sosyal ve fiziksel çevreyle karşılaşmasına bağlı olarak görülebilir.
***
Özellikle çocuk ilk kez kreşe gönderildiğinde ya da bakıcıya bırakıldığında kendisini güvende hissetmek veya rahatlamak için tırnak yeme davranışına başlayabilir. Bazı kişilerde bu alışkanlık, dudak yeme, saç kıvırma, burun çekme, kalem kemirme gibi alışkanlıklara dönüşebilir.
***
Davranışa engel olmak için ailenin sıkça çocuğu tırnak yememesi konusunda uyarması, çocuğun bu davranışa daha fazla odaklanmasına ve davranışın bırakılmasından ziyade artmasına yol açabilir. Hatta bu durum, çocuğun diğer kişilerin yanındayken ellerini yumruk şeklinde yaparak parmak ve tırnaklarını gizlemesine neden olabilir.
***
Çevre tarafından sürekli uyarı yapılması, çocuğun zamanla ellerini ön planda kullanması gereken eylemlerden kaçınmasına yol açabilir. Bu yüzden ailenin yaptığı cezalandırma, dalga geçme, utandırma, tenkit ve tehdit etme gibi davranışlar, çocuğun stres, çaresizlik, endişe ve hayal kırıklığı gibi faktörlerinin artmasına yol açabilir.
***
Bu nedenle, özellikle tırnak yeme davranışının başlangıç döneminde ailenin bu durumu görmezden gelmesi ve çocuğu, elini kullanması gereken aktivitelere yönlendirerek davranışı söndürme yönünde tutumlar sergilemeleri önerilmektedir. Tırnak yeme alışkanlığa dönüşmüşse, çocuğun neden hoşnutsuzluk duyduğu araştırılmalı ve altta yatan sebebin ortadan kaldırılması yönünde bir yaklaşım sergilenmelidir.
Çocuğu stres, korku, endişe ve kaygıya iten durumlar araştırılarak, azarlama, küçük düşürme, eleştirme ve cezalandırma gibi eylemlerden kaçınılmalıdır.
