Dünyada huzur vardı.
İnsanlar mutluydu.
Her konuda özgürlerdi.
Yabancı aşırı milliyetçiler harekete geçtiler.
Osmanlı’yı yıkmak için el birliği yaptılar.
Hristiyanlar, Yahudiler birlikte Osmanlıyı parçaladılar.
Balkanlar elden çıktı.
Arap yarımadası dağıldı.
Kuzey Afrika koptu.
Sözde bağımsız ülke oldular.
Bir Osmanlı dağıldı otuz üç ülke kuruldu.
Önce Balkan ülkeleri birbirine girdi.
Savaş, işkence ve ölüm.
Huzur yok.
Rahatlık yüzüne hasretler.
Birbirlerini boğazlamak için fırsat kolluyorlar.
Kuzey Afrika’da Cezayir karışık.
Libya'yı kaşıya kaşıya ikiye ayırdılar.
Bölük pörçük.
Fas diken üstünde.
Tunus ‘Arap Baharı'nı yaşadı.
Rahatsızlık içindeler.
Mısır, İsrail'in gölgesinde.
Amerika'ya paçayı kaptırınca mutlu olacağını sandı Sisi efendi.
Her an karışabilir.
Ürdün de İsrail gölgesinde, huzursuz.
Binlerce Filistinli orada.
Lübnan kargaşa yatağı.
Rahatsızlık çok fazla.
Filistin bildiğiniz gibi.
Suriye terör yatağı.
Irak paramparça.
Terör örgütleri Orta Doğu'ya rahat vermiyor.
Canlı bombalar birbirini izliyor.
Suudi Arabistan, Amerika’nın emrinde.
Her şeylerini onlara emanet ettiler.
Şeriat ve idam olmasa işler başka olurdu.
Arap yarımadası, Arap Emirleri kontrolünde.
Petrol varlığının zevkini çıkarıyorlar ama huzursuzlar.
Bir Osmanlı gitti hepsi Siyonistlerin oyuncağı oldu.
Huzur yok.
Rahatlık yok.
Savaş, kan, gözyaşı ve ölüm kol geziyor.
Emperyalizmin kucağındalar. Amerika'nın emir erleri gibiler.
Özgür olmak isterken esaretin dibindeler.
Şimdi acaba adil olan Osmanlı’yı özlüyorlar mıdır?
Dünyanın efendisini kim özlemez ki!..
