Onlar gibileri yok artık. Öyle bir devirdi ki milyonlar arkalarından sürüklenirdi.
Müthiş sevilirlerdi.
Hemen her evin bir odasında birinin değil bir kaçının fotoğrafları duvarları süslerdi.
Duvarlar onlarla daha bir canlı olurdu.
Onlar her yerde olurlardı.
Kahvehanelerde...
Lokantalarda...
Kulislerde...
Gazinolarda...
Sinemaların suare salonlarında.
Onlar her yerdelerdi.
Herkes severdi.
Herkes hayrandı.
Aktörlerden aktiristlere, şarkıcılardan türkücülere ve hafif müzik sanatçılarına dek onlar başkaydılar.
Artık onlar gibileri yok.
Bir Ferdi Tayfur yok.
Bir İbrahim Tatlıses gelmez.
Bir Orhan Gencebay gelmez.
Artık bir Cüneyt Arkın yok.
Fatma Girik yok.
Bir Hülya Koçyiğit gelmez artık.
Ediz Hun gelmez artık.
Yılmaz Güney yok.
Türkan Şoray gibisi gelmez.
Bir Kadir İnanır gelmiyor.
Murat Soydan yok.
Cem Karaca yok.
Barış Manço yok.
Edip Akbayram yok.
Behiye Aksoy yok.
Muazzez Abacı yok.
Zeki Müren yok.
Mustafa Sağyaşar yok.
Gönül Yazar yok.
Kartal Tibet yok.
Kemal Sunal yok.
Yok işte, yok.
1977 yılında Hababam Sınıfı Dokuz Doğuruyor filminde birlikte oynadığımız Şener Şen gibisi yok.
Münir Özkul yok.
Adile Naşit yok.
Onlar müthiş oyunculardı.
Onlar yüreğimize kazınmış isimlerdi ve onlar gibisi artık gelmiyor.
Onlar milletin kalbinde yer edinen isimlerden yaşayanlara sağlıklı bir ömür, aramızdan ayrılanlara Rabbim rahmet eylesin inşallah.
